ما می‌توانيم

امروز روز فرخنده‌ای است. روز جهانی چپ‌دست‌ها. روزی که بايد جشن بگيريم و اميدوار باشيم که در آينده بر اکثريت فاشيست راست‌دست پيروز خواهيم شد. از اول تاريخ ما را به هيچ گرفتند و سعی کردند نفی‌مان کنند. صندلی‌هايشان را جوری ساختند که نتوانيم رويشان بنشينيم و به دانشگاه راه يابيم. در مهمانی‌هايشان با الهام از داستان روباه و لک‌لک، خبيثانه قاشق‌ها را سمت راست و چنگال‌ها را سمت چپ گذاشتند تا از گرسنگی بميريم غافل از اينکه ما از اوناش نيستيم و تنها با يک حرکت دست توطئه‌شان را خنثی کرديم. وسايل روزمره زندگی را برای راحتی خودشان ساختند حتی کمپانی‌ فاشيستی «ريتر اسپورت» شکلات‌هايش را طوری ساخت که باز کردن بسته‌اش برای يک راست‌دست راحت باشد. سعی کردند با ربط دادن راستی به عدالت و درستی در همه زبانها خود را حق بدانند و جو را عليه ما برگردانند. حتی به دين خدا هم رحم نکردند و گفتند آنهايی که بهشتی هستند کارنامه شان را دست راست می گيرند و جهنمی ها دست چپ. آنها حتی تاريخ را تغيير دادند. شورش معصومانه نخبه‌های ما همچون جوليوس سزار و هيتلر و ناپلئون و گاندی را که طغيان اقليت بود برای حقوق وعده‌داده شده الهی در کتابهايشان به کشورگشايی و فاشيسم و ناسيوناليسم تعبير کردند و همه‌جا عکس بن لادن و زرقاوی را درحالی‌که اسلحه در دست چپ گرفتند بزرگ کردند. در افسانه‌هايشان داوينچی کبير را به توطئه مذهبی متهم کردند. در قرن اخير به ويولن‌نوازی چارلی چاپلين با دست چپ خنديدند تا آن حد که باب ديلان و پاول مک‌کارتنی برای اينکه در عرصه بمانند ناچار شدند به‌رغم چپ‌دستی، به ترتيب گيتار و درام‌شان را با دست راست بنوازند و تام کروز و رابرت ردفورد هم با دست راست بنويسند. حتی بهترين رييس‌جمهور چپ‌دست آمریکا را متهم به رابطه غيراخلاقی با منشی‌اش کردند. آری ای برادر چنين است. آنها از دست ما عصبانی هستند. حسودی‌شان می‌شود که با اين همه محدوديت و نابرابری هنوز از آنها سر هستيم. ولی به راست‌دست‌ها بگوييد از دست ما عصبانی باشند و از اين عصبانيت بميرند. مبارزه ادامه دارد...