کاش اينجا بود... اين ديگه اينجا چکار می
کنه... دلم براش تنگ شده... از دستش راحت شدم... دوستش دارم... ازش بدم می ياد...
قيافه اش دلنشينه... شبيه بوزينه می مونه... جاش خاليه... چه خوب شد اينجا نيس...
چقدر باهوشه... چقدر خنگه... چقدر حرفهاش به دل می شينه... اين چقدر از مرحله
پرته... همه اش حواسش به ديگرانه... اومده کار خودش رو راه بندازه... هيچی تو دلش
نيس... خيلی آب زير کاهه... منو می فهمه... چقدر نفهمه...

می دونم و مطمئنم که همه عبارتهای بالا
بارها و بارها پشت سرم زده شده، شايد بعضی هاش رو حدس زده باشم و خب البته اکثرش رو
نه. ولی کلا نمی دونم خوبه يا نه که آدم نظر واقعی ديگران رو درباره خودش بدونه.
شايد خوب باشه، شايد هم بد...