در راستای اينکه خيلی از طرفدارا نعره می
کشن و دوست دارن که سال ديگه با من همخونه بشن، لازم است نکاتی را متذکر
بشم:

1. من تازگيها گوگوش زياد گوش می دم! اگه
مشکلی ندارين که خوبه، ولی اگه دارين بايد يه فکری بکنين. در ضمن بعضی وقتها
لئونارد کوهن هم گوش می دم.

2. احتمالا در و ديوار خونه و اتاق پوستر
هريسون فورد، هانيه توسلی، ديويد لينچ و مار می زنم. مشکلی که ندارين؟

3. تمام تمرينهای آشپزی ام رو موکول کردم به
وقتی که پذيرشم بياد. برای همين اگه پذيرشم زود اومد که شانس آوردين، هرچه ديرتر
بياد که ديگه خودتون می دونين. پس بهتره برين صحبت کنين که اگه می خوان بدن زودتر
بدن، مردم کار داريم! در ضمن بايد اذعان کنم که شنيتسل بلدم سرخ کنم.

4. خوابم نظم خاصی نداره. هر لحظه ممکنه
خواب باشم يا بيدار. البته اين به خودی خود مشکلی نبايد داشته باشه. ولی وقتی
بيدارم دوست دارم چراغ روشن باشه گوگوش هم بگه "من آمده ام عشق فرياد
کنم!"

5. اگه فشار روحی و درسی و نوستالژيک روم
زياد شه، به سالو پناه می برم و انتقامم رو اينجوری از روزگار می گيرم. بعد از
ديدن سالو هم که معلوم نيس چی بشه...

6. کيت کت هم که همچنان دوست دارم. يه قفسه
از يخچال از حالا رزرو!

7. ولی يه نکته ای که بر همه اينها غلبه می
کنه اينه که من اينقدر آدم خوبيم! اينقدر همنشين خوبيم که اصلا اينا به چشم نمی
ياد. تازه خيلی هم دوست داشتنی ام.

 

تبصره: تا حالا طرفدارای واترلويی و
ويکتوريايی (ويکتوريای کانادا نه انگليس!) اين نعمت رو از دست
دادن!