بابا ايول مايکل مور! فيلم فارنهايت 911 بعد
از اکران محدود يک هفته ای (منظورم از محدود حدود 900 سالن سينماست)، 21.8 ميليون
دلار توی آمريکای شمالی فروش داشته. جالبه که فيلم قبلی مايکل، �بولينگ برای
کلمباين�، که اون هم خيلی تحسين شده بود، در مجموع آخرش 21 ميليون و خرده ای فروش
داشت. تازه مايکل قول داده که اکران فيلم از اين هفته گسترده تر بشه و برای
همين بايد پيش بينی کرد که فروش چند برابر بشه. �فارنهايت 911� با همين 21 ميليون
فروش فعلا رتبه اول فروش رو در آمريکا کسب کرده. هرچند فروش 21 ميليون در هفته اول
گيشه، زياد چيز جديدی نيست ولی مهم اينه که اين يه فيلم مستنده و معمولا فيلمهای
مستند به فروش يه ميليونی برسند هنر کردند چه برسه به اينکه بالاتر از فيلمهای
داستانی هاليوودی قرار بگيرند. البته جنجال هايی که سر فيلم شد مسلما در فروشش دخيل
بوده. اکثر منتقدا گفتند که اين فيلمی يه که هر آمريکايی بايد ببينه. اونجا هم مثل
اينجا نيست که حرفهای منتقدا رو کسی تحويل نگيره، مردم واقعا می شينن به توصيه
منتقدا عمل می کنند! يه جايی نوشته بود اسم فيلم رو بهتره بذارن �مصائب مايکل مور�
(بر وزن مصائب مل گيبسون)! چون همونطور که مل گيبسون از احساسات مذهبی مردم برای
فروش فيلم استفاده کرد، مايکل مور هم از احساسات ضد بوشی مردم استفاده کرد. در مورد
فيلم گيبسون هم می گفتن هر مسيحی بايد فيلم رو ببينه!

(راستش اين مطلب احتمالا برای مخاطبهای
اگزوتيکا چيز جديدی نداره، برای همين می ذارمش برای طرفدارای
اينجا)