پريشب فيلم "Talk to her"، آخرين کار پدرو
آلمودوار اسپانيايی رو ديدم. نکته جالبش اينجا بود که دو شخصيت اصلی زنش هر دو اکثر
فيلم رو توی کما به سر می بردند، که با توجه به اينکه معمولا فيلمهای آلمودوار زن
محور هستند، برام جالب بود. داستانش درباره مرد پرستاری به نام بنينيو بود که از
دختری به اسم آليسيا که در کما رفته پرستاری می کند. کم کم عاشقش می شه (يعنی از
قبل عاشقش بوده) و به اميد روزی که دختره حالش خوب شه باهاش حرف می زنه (اسم فيلم
از اينجا مياد) و براش از تجربيات روزمره اش می گه. معمولا نکته قوت فيلمهای
آلمودوار اينه که موقعيت ها و روابط جالبی بين شخصيت هاش درست می کنه ولی من خيلی
از شخصيت پردازی اش و بعضی از ادا و اصولهاش خوشم نمی ياد. با اينکه برای
فيلمنامه اين فيلم امسال اسکار گرفت ولی به نظر من خيلی بلد نيست فيلمنامه بنويسه.
همونطور که گفتم شخصيت هاش رو خوب توی موقعيتهای خاص می ذاره.