اصلا غبطه اون پيرمردی رو که تو يکی از دهات کلاردشت
140 سال عمر کرده بود نمی خورم. زندگی بايد با کيفيت باشه، نه با کميت. شرط می بندم
تو اين 140 سال تعداد هيجانات زندگی اش از انگشت های دست تجاوز نکرده. افتخار می
کرد که تو زندگی هوای خوب استنشاق کرده، آدم هر روز هوای خوب بخوره که براش عادی می
شه، حالش به اينه که هر دو هفته يه بار به يه پارکی، کوهی، باغی بری و از هوای
اونجا لذت ببری، تنوع تو زندگی خيلی خوبه.