راهنمايی که می‌رفتم يه معلم کامپيوتر آورده بودن که مثلا بهمون کامپيوتر ياد بده. وقتی می‌خواست مفهوم اينو که موقع بوت کردن، کامپيوتر اول مشخصات رم و هارد و سی‌پی‌يو رو بررسی می‌کنه به ما حالی کنه از ما پرسيد اولين کاری که وقتی از خواب بيدار می‌شيم می‌کنيم چيه؟ خلاصه هرکی يه چرتی گفت (از مسواک زدن گرفته تا صبح‌بخير گفتن!) تا اينکه خود آقا معلمه گفت «بابا اولش فکر می‌کنين کی هستین!» حالا من که هيچوقت خودآگاهانه موقع بيدار شدن فکر نکردم که من چه کسی بودم و هستم ولی اون چند ثانيه اول بيدار شدن رو خيلی دوست دارم. يه حس برزخی و انتقالی ملس و دوست‌داشتنی. اون لحظه معمولا حافظه خالی خاليه، از همه دغدغه‌ها و بدبختی‌ها و کارهايی که بايد انجام بشن. هرچند معمولا وقتی کم‌کم همه چی سر جای خودش می‌شينه دوباره بدبختی‌ها شروع می‌شه...