مارکی دوساد نويسنده مهم فرانسوی است که
متاسفانه خود فرانسوی ها هم جرات نمی کنن خيلی تحويلش بگيرن. با قلم قشنگی که داشت
باعث کتابخون شدن خيلی از مردم عامی شد. ولی نوشته هاش باب ميل خيلی ها نبود، چون
از نظر اونها رکيک بود. او نه تنها جامعه کليسا رو به بازی گرفت، بلکه با به تصوير
کشيدن صحنه های بی پرده (و وقيح) جنسی در داستانهايش، صدای خيلی ها رو در جامعه
بسته اون موقع فرانسه (زمان ناپلئون) درآورده بود. اول سعی کردن با زندانی کردنش
جلوی نشر انديشه هاش رو بگيرن، ولی از طريق بعضی از نگهبانها نوشته هاش رو به بيرون
انتقال می داد، بعد ازش قلم هاش رو گرفتن. برای همين با خون و مدفوع خودش داستانهاش
رو می نوشت. به نظر من زندگی اش سمبل زندگی يک انسان آزاده به معنای جهانی (نه
محدود به دين يا مسلکی خاص) است. نوشته زير يه بخشی از کتاب ژوستين از همين نويسنده
است: (راستی کلمه ساديسم هم از اسم همين آقا اومده)

Heedless, The old priest turned her
over on his knee and lifted her skirts high above her hips, exposing the
pink flesh of her backside,. There -between the orbs of her dimpled ass- lay a
blushing rosebud, begging to be...Plucked.