من خيلی وقت پيش کتاب زندگی آلبرت شوايتزر رو خونده
بودم، اون موقع برام جالب بود و گذرا. ولی امروز بر حسب اتفاق يادش افتادم. يه ذره
که عميق تر شدم ديدم عجب آدمی يه! يعنی يه نفر پاشه به اين سختی پزشک بشه و بعد
هرچی سرمايه داره بذاره بره بدترين جاهای آفريقا خرج کنه و بيمارستان بسازه. کلی از
خدمه اش بخاطر بيماری های مختلف بميرن، خودش هم n بار مريض بشه و تا پای مرگ بره.
اونم دوره ای که نه از تبليغات خبری بوده نه از اسپانسر. بدون هيچ انگيزه سياسی و
... الان اگه يکی پيدا بشه حتما يا قضيه سياسی يه، يا توش پوله و شونصد تا اسپانسر
داره و بی بی سی و سی ان ان هم کلی اسمش رو ميارن و عکسش ميره صفحه اول تايم و
همشهری (!) واقعا اينجور آدمها به انگشتهای دست نمی رسن. می رسن؟