الان يه حس سبکی خاصی دارم. تو اين چهار،پنج
ماهی که اينجا هستم، خيلی کارها بايد بکنم. از پروژه ليسانس و تعهدهای کاری و
غيرکاری، فرهنگی، هنری، ورزشی و غيره گرفته تا خوندن کتابهای نخونده و ديدن فيلمهای
نديده، رفتن به جاهای نرفته و خلاصه کردن يه سری کارهای نکرده! ولی خوشبختانه
هيچکدوم مانع بزرگی نيستن، هيچکدوم سنگ بزرگی سر راه نيستن، بيشتر به اين سنگريزه
های کنار ساحل شباهت دارن! (اوه رمئو!). البته اين سبکی خيلی هم بعضی وقتها حس خوبی
نيس. به قول عمو ميلان (کوندرا)، سبکی تحمل ناپذير
هستی!