ديروز مطب دندونپزشک بودم. بعد يهو ديدم يه
آخوندی اومد تو و رفت روی يونيت دومی نشست. از اونجايی که اين آخوندها نمی
تونن ساکت بشينن شروع کرد به تعريف کردن که من داشتم سال 1355 می مردم و دکترم قطع
اميد کرده بود و رفتم پيش امام رضا و خوب شدم و برگشتم و به دکتر گفتم خوب شدم
و دکتر گفت مگه می شه و من گفتم آره می شه و گفت چکار کردی و گفتم پيش رييس الاطبا
رفتم و گفت کيه و گفتم آقا امام رضا و دکتر نعره ها کشيدی و رفتی همه دکترها رو
آوردی و همه فغان بکردی و گونه ها را اشک جاری شدی و من آنها را ارشاد بکردی و غيره
و غيره. البته اينا رو که من تو دو خط گفتم حساب کنيد که آخوندها چجوری حرف می زنن.
هر لغت رو نيم ساعت کش می دن تا بياد بيرون. بعد تازه دکتر هم هر چند وقت يه بار يه
چيزايی تو دهنش می ذاشت و صداش يهو قطع می شد، بعد که در می آورد يه ضرب ادامه می
داد! بنده هم در تمام اين مدت دهنم پر بود از انواع لوله های مختلف و ساکشن و ماکشن
و ميل گرد و تيرآهن و ...