ديروز يه نگاهی به تعداد ويزيتورهای وبلاگ
خودم انداختم ديدم با اينکه مدت زياديه که چيزی ننوشتم ولی تعداد ويزيتورها فقط نصف
شده! برای همين دلم نيومد اينو ننويسم. احتمالا خيلی ها فهميدن که من تا وقتی ايران
هستم چيزی نخواهم نوشت. راستش هم سرم خيلی شلوغه، هم افکارم خيلی مشوشه و هم چيزی
برای نوشتن ندارم. پس قرار ما دو، سه روز بعد از هشت شهريور، همين جا، اِستِی
تيوند!