ديروز داشتم از دانشگاه برمی‌گشتم توی راه يه ماشين ديدم با پرچم فرانسه. انگشت شستم رو به علامت پيروزی بالا گرفتم اونا هم با بوق‌بوق و اينا جوابم رو دادن (به شيوه اواخواهرانه و اينتلکچوالی فرانسوی). پنج دقيقه بعد يه ماشين ديدم با پرچم بزرگ ايتاليا. واسه اينا هم شست نشون دادم اينا هم با بوق‌بوق و جيغ و داد جواب دادن (به شيوه پرهيجان و گرم ايتاليايی). داشتم احساس می‌کردم چقدر خوبه که آدم هوای همه رو داشته باشه که يهو احساس کردم شدم شعبون بی‌مخ توی ۲۸ مرداد ۱۳۳۲! البته واقعا هم برام فرق نمی‌کنه کدوم برنده بشن. زيدان آخرين بازی ملی‌شه کاناوارو هم صدمين بازيشه. جفت‌شون گناه دارن. در ضمن چون آنتونيونی رو بيشتر از گدار دوست دارم بدم هم نمياد ايتاليا ببره.