در سبکی تحمل ناپذير هستی....

من الان پراگ هستم. اصلا يادم نيس ايران که بودم پستی تو اين وبلاگ کردم يا نه. ديشب از طريق استانبول رسيدم پراگ. امروز هم يه کم توی دانتاونش گشتم که خيلی قشنگ بود حالا شايد بعدا چند تا عکس آپلود کردم. الان خيلی وقت ندارم بنويسم فقط عجالتا اين ديدارم با‌ يه آقای مسن جالب چکی رو داشته باشين:

امروز داشتم دنبال موزه کافکا می‌گشتم. از يه آقايی که فکر کنم حدودا ۶۰ ساله بود پرسيدم. گفت با من بيا بهت نشون بدم. توی راه صحبت چيزای مختلف کرد بعد پرسيد کجايی هستم. گفتم ايرانی. چشماش گرد شد و گفت من به شما سمپاتی شديدی احساس می‌کنم. گفتم چرا؟‌ گفت چون جلوی آمريکا وايميستيد! بعد يه مدت گفت من از زمان جنگ عراق انگليسی حرف نزدم واسه همين نمی‌تونم منظورم رو خوب بيان کنم. من پرسيدم چرا. گفت چون با بوش مخالفم! پرسيدم چون با بوش مخالفيد انگليسی حرف نمی‌زنيد؟ گفت آره از اون موقع نه انگليسی حرف زدم نه کوکا کولا خوردم!!! اينم يجور مبارزه‌س ديگه و البته منم جرات نکردم نظرم رو درباره جنگ عراق ابراز بدارم...