کل موجوديت کلينت ايستوود فدای يک تار موی مارتين

چقدر باشکوهه وقتی سه تا غول هاليوود با دوست قديمی‌شون آشتی می‌کنن و به غول نيويورکی جايزه اسکار رو می‌دن. آدم معمولا خوشش مياد وقتی هنرمند موردعلاقه‌اش جايزه‌ای می‌گيره و تشويق می‌شه ولی در اين مورد قضيه فقط خوش‌اومدن نبود از ته دل خوشحال شدم و بعدش هم که پيام‌های تبريک از سراسر دنیا بهم سرازير شد که کم‌کم داشت باورم می‌شد خودم اسکار بردم. بهرحال مارتين اسکاری رو که بايد خيلی زودتر از اينها می‌گرفت با اقتدار گرفت و خيال همه رو راحت کرد.
آبگوشت خوردن همزمان با ديدن اسکار هم لذت گروتسکی داره که تا حالا نچشيده بودم. وقتی بانو «نيکول کيدمن» (که اصلا هم شيربرنج نيس و خيلی هم از «هالی بری» بهتره و هر روز هم بهتر از ديروزه) می‌اومد تو تصوير ما داشتيم نون تيليت (تيليد؟) می‌کرديم.

لينک‌های سمت راست رو هم درست کردم. اونايی که ريتم آپديت کردن‌شون خيلی کند باشه يا عملا نوشتن رو کنار گذاشته باشن با خطر حذف مواجه خواهند شد در ضمن.