۱. چند شب پيش خواب ديدم که «فرانسوا ميتران» رييس‌جمهور مرحوم فرانسه بخاطر سعی و تلاش مکرر من در پاسداشت و احيای زبان فرانسوی، موزه لوور رو به من بخشيد. خيلی لحظه خوبی بود. البته توی خواب هم بيشتر از اينکه حواسم به اين باشه که تابلوی موناليزا مال من شده می‌خواستم زود بيام توی «کوفت» اين خبر رو اعلام کنم. نکته جالب هم اين بود که اگه تا قبل خواب از من می‌پرسيدن ميتران چه شکلی بوده چهره‌اش اصلا تو ذهنم نبود ولی توی خواب کاملا خودش بود!
۲. خب آخرين قسمت «هری پاتر» هم که ۲۱ جولای درمياد. شيطان رجيم می‌گه برم خلاصه اين دو تا قبليا رو که نخوندم از ويکيپديا بخونم و صبر کنم با بقيه آخری رو بخونم.
۳. من اسطوره «مرغ همسايه غازگی» هستم. دو سال و نيم ونکوور بودم سوشی به زور می‌خوردم حالا که اومدم اينجا دائما هوس سوشی می‌کنم (توضيح:‌ گويا ونکوور بهترين سوشی‌های نورث آمريکا رو داره).
۴. من کلی مطلب داشتم بيام بنويسم ولی فکر کنم هر بار که می‌رم بيرون مغزم يخ می‌زنه حافظه کوتاه‌مدتم پاک می‌شه!
پانويس: آدمها دو دسته‌ان: ۱. اونهايی که مثل من شب اول اکران «Hannibal Rising» با شوق و ذوق می‌رن تو صف سينما و با ديدن يه فيلم مزخرف ضايع می‌شن. ۲. ساير آدمها.