از اونجایی که مدتیه چیزی ننوشتم و از اینجایی که در چند پست اخیر چرت و پرت زیاد گفتم (البته اینا چرت و پرت نیست، توش معانی عمیقی نهفته است که صد سال بعد معلوم خواهد شد،‌ گرچه خودم هم الان نمی دونم این معانی چی است)، می خوام این دفعه چند تا جمله از اسکار وایلد عزیز بنویسم که هم روح اسکار جون شاد شه که اسمش در وبلاگ من اومده هم من یه چیزی نوشته باشم:
۱. همیشه دشمنانت را ببخش که هیچ چیز اینقدر آزارشان نمی دهد.
۲. مد، گونه ای از زشتی است که آنقدر تحمل ناپذیر است که باید هر شش ماه عوض شود (البته در دوران اسکار جون مد شش ماه یه بار عوض می شه، الان فکر کنم شده شش دقیقه یه بار).
۳. آنقدر جوان نیستم که همه چیز را بدانم.
۴. توهم، بزرگترین لذات است (اینو که راست می گه واقعا!).
۵. اخلاقیات،‌ همچون هنر، یعنی کشیدن خط در جایی.
۶. خودخواهی این نیست که یک نفر آنطور که دوست دارد زندگی کند، بلکه این است که از دیگران بخواهی آنطور که تو می خواهی زندگی کنند.
۷. هروقت آدمها با من موافقت می کنند می فهمم که یک جای کارم ایراد دارد.
۸. وقتی خدایان می خواهند ما را تنبیه کنند جواب دعاهایمان را می دهند.
۹. یک مرد می تواند با هر زنی شاد باشد تا زمانی که عاشقش نشده.
۱۰. بی معنی است که بخواهیم آدمها را به خوب و بد تقسیم کنیم. آنها یا جذابند یا خسته کننده.
۱۱. زندگی خیلی مهم تر از آن است که بخواهیم با جدیت درباره اش بحث کنیم.
۱۲. تجربه نامی است که به اشتباهاتمان می دهیم.
۱۲+۱. انسان، حیوانی منطق گرا است که هروقت می خواهد تحت فرمان این منطق کاری انجام دهد کنترلش را از دست می دهد.
۱۴. تنها راه رهایی از وسوسه، رسیدن به آن است.
۱۵. خیلی چیزها را اگر نمی ترسیدیم فرد دیگری بردارد، دور می انداختیم.
۱۶. وقتی زنی دوباره ازدواج می کند برای این است که از شوهر اولش متنفر بوده وقتی مردی دوباره ازدواج می کند برای این است که عاشق همسر اولش بوده است.
۱۷. چیزی به اسم کتاب اخلاقی یا غیراخلاقی وجود ندارد. کتابها یا خوب نوشته شده اند یا بد.