Thursday, November 04, 2004

خب بالاخره انتخابات آمريکا هم انجام شد و حماسه دوم نوامبر رخ نداد. جان کری و طرفداراش به زور تبليغات راست و دروغ ضد جنگ و رسوايی های جنگ عراق و تکيه بر سابقه مثلا درخشان کری در جنگ ويتنام و مايکل مور و امينم و نامه های با امضاهای شبه روشنفکرهای آمريکا و ناز و عشوه های اروپايی ها و نوام چامسکی و تصاوير ماهواره ای از لحظات مختلف بوش و هزار و يک دوز و کلک ديگه زورشون به بزرگترين احمق دنيا نرسيد و در يکی از ساده ترين انتخابات ممکن شکست خوردند. موضع گيری های اين دموکرات ها سر بعضی مسايل به طرز واضحی غلط غولوطه! نمی دونم اينا کی می خوان بفهمن آمريکا، اروپا نيس که بشه توش راحت از ازدواج همجنس بازها صحبت کرد يا موضوع سقط جنين رو مطرح کرد. آخه مرتيکه که به خيال خودت سرد و گرم چشيده روزگاری، ازت می پرسن نظرت درباره ازدواج همجنس بازها چيه بايد بگی دختر ديک چنی همجنس بازه؟ يه فرافکنی ساده لوحانه! بعدش آخه واقعا می شه با اون مردم آمريکای ميانی يا اون مورمون های سالت ليک درباره سقط جنين صحبت کرد؟ نابغه! درباره سياست های خارجی هم که آقا وايساده بود ببينه بوش چی می گه خلافش رو بگه. در هر صورت اينها همه ظاهر قضيه اس. اون پشت دو تا مسير چهار ساله از الان تعيين شده که آخر هردوشون به يه جای مشترک می رسه و فقط طی مسير فرق داره و مردم آمريکا اين شانس مسخره رو دارن که مسير رو انتخاب کنن و بقيه هم اين شانس رو دارن با هيجان بشنينن فريب خوردن چند ده ميليون آمريکايی رو ببينن و قضيه رو جدی بگيرن و بشينن تحليل های رنگارنگ کنن. آخرين نکته ای که ذهن يه ناظر رو غلغلک می ده اينه که وقتی ابرقدرت دنيا برای مردمش دو تا آلترناتيو می ذاره که يکی از ديگری بدتر و چند ميليارد دلار خرج هيپنوتيزم شون می کنه که باور کنن آزادی دارن، ديگه از دموکراسی در ايران چه انتظاری می ره؟

0 Comments:

Post a Comment

<< Home

Nedstat Basic - Free web site statistics
Personal homepage website counter
Free counter